Een affordable leven in Amsterdam
Welkom bij AFFORD- de plek waar ik je op weg help naar een iets betaalbaarder leven in de Randstad, en daarbuiten.
Hoi! Ik ben Rosa, journalist en vanaf nu ook maker van deze nieuwsbrief (moest even wat drempels over maar hier zijn we dan). Elke twee weken op woensdag (morgen dus de eerste!) ontvang je een reeks aan tips van mij in je mailbox.
Voordat ik een ellenlange lijst met betaalbare adresjes deel, leg ik graag aan je uit waarom ik met deze guide begin. En wat het verschil is met de duizenden lijstjes die je via Google op je scherm weet te toveren. Of die je via Instagram en Tiktok voorbij ziet komen (ik ben ook een scroller).
AFFORD - staat voor de effort [moeite] die ik erin stop om affordable [betaalbare] tips te vinden, hopelijk ook voor jou.
Waarom dan deze nieuwsbrief? Omdat ik geloof dat je als millennial, Gen-z’er, onderdeel van de pech-generatie in de (veelste) dure Randstad een fortuin kwijt bent om jezelf te onderhouden. En dan bedoel ik niet alleen jezelf te onderhouden met water, brood en een dak boven je hoofd (wat ook moeilijk blijkt), maar ook met af en toe een feestje, wijntje en weekendje weg.
Om dan maar meteen even the elephant in the room te bespreken: ik ga elk weekend naar een feestje, ik tik héél wat wijntjes weg en ben zodra ik terug kom van vakantie alweer bezig met de volgende. Dus als het om geld uitgeven gaat spreek ik mezelf vaak genoeg tegen: ik probeer niet meer impulsief aan alles wat op m’n pad komt (veel) geld uit te geven, maar vaak genoeg doe ik dit (onbewust) nog wel. Ik ben me er ook van bewust dat ik een modaal inkomen heb, een huis (voor onbepaalde tijd) en behoor tot de categorie yup - of zoals we tegenwoordig à la Jonas Kooyman zeggen De havermelkelite.
Ik ben vaak genoeg het wandelend cliché dat deze groep belichaamt: ik loop op Salomon sneakers, ga naar pop-up diners die oranje wijn serveren en boek via Classplass sportlesjes bij Rocycle (7 credits) en Equal Yoga (9 credits). Omgerekend 10 tot 13 euro per lesje.
Havermelkelite - “Twintigers en dertigers die werken bij start-ups, in de creatieve sector of op de Zuidas, die zuurdesembroden van negen euro eten, oranje wijn drinken, die rondrijden op e-bikes van drieduizend euro en elke dag koffie buiten de deur halen, het liefst ‘met haver’, plantaardige melk”1.
Alleen die e-bike heb ik niet.
Prijskaartje
Aan een trend-volgende yup zijn in Amsterdam hangt een erg duur prijskaartje2:
Ik ben vast niet de enige - verzeker ik mezelf als ik naar mijn vriendinnen kijk. En ik denk dat het een kenmerk is van deze generatie twintigers, die het liefst alles buiten de deur consumeren (van koffie tot toetje).
Ook jij kijkt vast terug op een leuke doch dure zomer: zonnige weekenden op het terras, weekendfestivals die meer kosten dan een vakantie en impulsieve wijntjes. Evenals het materialisme waardoor we eigenlijk constant nieuwe spullen craven en inmiddels mijn eigen keuken, kledingkast en kapstok bomvol hangt.
Band-wagon effect - is de neiging van mensen om het gedrag of de overtuigingen van anderen over te nemen, simpelweg omdat anderen dat ook doen. De keuzes van andere mensen en sociale druk zorgen ervoor dat je met de groep meegaat. De beste keuze lijkt de meest populaire keuze te zijn, en niet onze persoonlijke keuze.
(On)tevreden
Bovengenoemde spullen, drankjes of etentjes zorgen vaak maar voor een korte tevredenheid. Vaak voelde ik me snel alweer ontevreden als ik toch weer gevoelig bleek te zijn voor een trend – of toch wel heel gemakkelijk op een gesponsorde influencer post klikte. Of voelde ik me niet helemaal satisfied (letterlijk): dan ging ik ergens eten maar bleef ik - na de kleine shared-dining hapjes - hongerig achter. Of dan ging ik naar een nieuwe hippe koffietent (de lijst aan adresjes die ik heb uitgeprobeerd is behoorlijk lang).
Hoewel de koffie er vaak hartstikke mooi uitzag (en ook vaak lekker was, daar niet van)… is er vaak geen plek om te zitten of eindig je op een oncomfortabele houten kruk. Idem dito voor de wijnbars in Amsterdam. Niet ontkennende dat ik alsnog een leuke avond of weekend had gehad, was het de (grote) hap uit mijn bankrekening toch vaak niet waard.*
*Ik schrijf bovenstaand in de verleden tijd maar het gebeurd nog vaak genoeg, dat ik toch zwicht voor een nieuw restaurant dat ik voorbij zie komen op Instagram.
Vanuit deze licht-ontevreden mindset daag ik mezelf steeds vaker uit om een goedkoper eettentje te vinden of een plek te zoeken waar je koffie kan bestellen van onder de twee euro (ja, ze bestaan nog). Maar Amsterdam - de stad waar ik ook ben opgegroeid - maakt het mij - en jou - niet makkelijk. Waar vroeger mijn lievelingsrestaurant zat, zit nu De Foodhallen. En de straat van mijn ouderlijk huis - de Jan Pieter Heijenstraat in Oud-West - is inmiddels veranderd in een veryupte foodketenstraat. Spaghetteria, Gebrouwen door Vrouwen, Sushito, Wakuli Koffiebar en Stach, ze hebben zich er allemaal weten te vestigen. En dat is ten koste gegaan van onder andere de Turkse zaak waar ik mijn Turkse pizza haalde voor €1,75. Maar toch – ondanks al deze veranderingen en een inflatie waar we niet tegen op kunnen boksen – vind ik het een (leuke) uitdaging om de nieuwe, authentieke en affordable spots tussen alle hotspots eruit te vissen.
Dus ga ik op zoek naar de betaalbare plekjes die onze hoofdstad rijk is (en af en toe daarbuiten). Disclaimer: waar je ook nog comfortabel kan zitten en niet gebonden bent aan een tijdslot. En hoewel dat nooit zonder (ingecalculeerd) risico is – geeft dat me steeds vaker wél een satisfied gevoel aan het einde van de avond.
Mijn nieuwsbrief is grotendeels gratis. Je kan je abonneren om toegang te krijgen tot alle posts en het archief. Wil je me éénmalig steunen? Dat kan ook via de link hieronder.
Jonas Kooyman (1989), De Havermelkelite.
Ter illustratie hoe een weekend er uit zou kunnen zien, zelf weet ik het iets beter binnen de perken te houden, maar dat is ook helemaal afhankelijk van het weekend en of mijn koopdrang naar (tweedehands)kleding opspeelt.